7-گاز كربنيك: گازي است بي رنگ و بي بو كه حلاليت زيادي در آب دارد و با توجه به غلظت كم آن درجه ميزان آن در آب كم است. تمام آبهاي طبيعي داراي مقدار گاز كربنيك هستند كه در حالت تعادل ميزان آن دو ميلي گرم در ليتر است خزه ها باعث كاهش ميزان گاز كربنيك محلول در آب و در نتيجه افزايش مقدار اكسيژن مي گردند. كم شدن ميزان گازكربنيك محلول در آب با افزايش ميزان اكسيژن محلول در آن ارتباط مستقيم دارد.اگر ميزان گازكربنيك محلول در آب از 5/4 ميلي گرم كمتر باشد نشانه اثر مواد معدني حل شده در آب است اين گاز به سه حالت در آب وجود دارد:گازكربنيك ،يون بيكربنات و يون كربنات. دي اكسيد كربن به حالت آزاد براي ماهيان سمي مي باشد.گازكربنيك در شرايط زير به حالت بحراني خود مي رسد:الف- در هواي ابري و شبها بدليل عمل تنفس زي شناوران گياهيب- آب هاي زير زميني اسيديج- در استخرهايي كه بقاياي غذاي ماهيان و مواد آلي زسوب كرده باشدد- هنگام تعويض آب استخر،كاهش آب ورودي يا كاهش ارتفاع آب استخر كه سبب تجمع گازكربنيك توليد شده توسط ماهيان يا زي شناوران مي گردد.ه- در زمان حمل ونقل ماهي در داخل يك فضاي بسته .ميزان گازكربنيك محلول در آب اگر ازحد 15تا20 ميلي گرم در ليتر بالاتر رود موجب مرگ ماهيها مي شود.تدابير كاهش گازكربنيك محلول در آب:· هوادهي به آب ورودي· بالا بردن اسيديته آب با افزودن هيدروكسيد كلسيم· تنظيم ميزان غذا با نياز و مصرف ماهي8- نيتريت: درعمل نيتريفيكاسيون يا عمل اكسيداسيون زيستي آمونياك نيتريت به عنئان يك محصول حدواسط توليد مي گردد. غلظت نيتريت معمولا در آب هاي طبيعي و مزارع پرورش ماهي سالم پايين بوده ولي در اثر افزايش آلودگي با مواد آلي يا كاهش اكسيژن افزايش مي يابد نيتريت با هموگلوبين خون تشكيل مت هموگلوبين را مي دهد كه قدرت ظرفيت نگهداري اكسيژن آن تسبت به هموگلوبين بسيار كم مي باشد.لذا اگر ميزان غلظت آن در خون افزايش يابد منجر به مرگ ماهي در اثر نبود اكسيژن مي شود ضمنا بايد يادآور شد كه ميزان سميت نيتريت با وجود يون كلريد در محيط افزايش مي بابد.9- نيترات: از پديده اكسيداسيون زيستي آمونياك و نيتريت ،نيترات حاصل ميگردد، در مجموع نيترات براي ماهيان سمي نبوده ولي در غلظت هاي بيش از 400ميلي گرم در ليتر براي ماهيان خطرناك است.10- املاح محلول: مواد جامد محلول شامل كربنات ها، كلريدها،نيترات ها،سولفات ها و نمك هاي سديم،پتاسيم،كلسيم و منيزيم است. در حقيقت مواد جامد محلول همان شوري آب رابيان مي كند كه بر حسب گرم و يا قسمت در هزار بيان مي گردد. آب هاي شيرين طبيعي معمولا داراي شوري 1/0تا1 قسمت در هزار هستند. آبهاي شور فشار اسمزي را كاهش داده و قزل آلا كه ميزان شوري تا 30 قسمت در هزار را تحمل مي نمايد چون جزء گونه هاي يوري هالين است و قابل پرورش در چنين شوري مي باشد، اما شوري به ميزان 10قسمت در هزار با موفقيت بيشتري همراه است.11- فلزات سنگين: فلزات سنگين شامل روي،مس،جيوه،نيكل،كروم و آرسنيك است كه بصورت هاي مختلف در طبيعت يافت مي شوند. در آبهاي سخت با پي اچ نزديك به 8 و كربنات كلسيم بيش از 75 قسمت در هزار قابليت سمي اين تركيبات كاهش مي يابد. اثرات سمي مس و روي معمولا پس از يك يا دو روز روي ماهيان مشخص مي شود و تلفات ناگهاني در جمعيت ماهيان رخ مي دهد.اثر سمي روي از مس بيشتر است، ميزان بحراني وجود روي و نيكل در حدود 5ميلي گرم در ليتر مي باشد،اين املاح ممكن است سطح تخمدان و آبشش ها را پوشانده و موجب تلفات سنگين مي شود.ب: عوامل داخلي1- اندازه ماهي: هرچه وزن و سن افزايش مي يابد سرعت رشد نيز كاهش مي يابد.2- بلوغ جنسي: با ورود ماهي قزل آلا به دوره بلوغ جنسي از سرعت رشد آن كاسته مي شود.3- خصوصيات ارثي ماهيان: بعضي از ماهيان بر اساس خصوصيات جنسي كه از والدين خود به ارث برده اند داراي رشد سريعتر و گروه ديگري از آنها داراي رشد كمتري اند.ج: عوامل تغذيه اي1- پروتئين ها: يكي از اجزاي غذايي بسيار مهم است كه براي ساخت بافتهاي جديد بدن ماهي ورشد آن ضروري مي باشد .پروتئين هاي گوناگون ازكنار هم قرار گرفتن نسبتهاي متفاوت اسيدهاي آميني ساخته مي شوند.هدف پرورش دهنده ماهي استفاده حداكثر از پروتئين وتبديل آن به گوشت ماهي است.بعد ازهضم غذا در برابر هر گرم پروتئن 4كيلوكالري انرژي توليد مي شود.در محيط طبيعي،ماهي قزل آلا گوشت خوار است بنابراين درشرايط پرورش اين ماهيان به جيرهاي غذاي سرشاراز پروتئين نياز دارند كه مقدار مناسبي از اين پروتئين از پودر ماهي تامين مي شود.اين بدان علت است كه پروتئين هاي گياهي ارزان قيمت حاوي تمامي اسيدهاي آمينه ضروري مورد نياز ماهي نيستند .در مراحل مختلف ميزان پروتئين مورد نياز كه بايد در جيره غذايي قزل آلا موجود باشد عبارت است از:· در اوايل دوره پرورشي 50درصد از مقدار كل جيره (براي تهيه غذاي آغازي)· در اواسط دوره پرورش40درصد از مقدار كل جيره( براي تهيه غذاي رشد)· در اواخر دوره پرورش 35درصد از كل جيره(براي تامين غذاي پاياني) مقادير توصيه شده فوق مقدار پيشنهادي و كمترين مقدار پروتئين است كه بايد در جيره غذايي وجود داشته باشد زيرا افزودن و بالا بردن ميزان اين مقادير ،اگرچه ميزان رشد ماهي را افزايش مي دهد به علت گران بودن پروتئين نسبت به ساير اجزاي غذايي هزينه توليد هر كيلو گرم ماهي را بالا مي برد. اجزاي غذايي كه براي تغذيه ماهي هاي قزل آلا بكار مي رود ، به طور عمده شامل پودر ماهي ،ضايعات كشارگاهي دام وطيور،ماهي كيلكا،آرد سويا،آردذرت،كنجاله سويا و پودر خون است كه مولتي ويتامين نيز براي رفع نقض پايين بودن ميزان ويتامين ها به آن افزوده مي شود.2- چربي ها:دومين جزء غذايي كه بايد در جيره قزل آلا موجود باشد و از نظر ميزان اهميت نيز بعد از پروتئين ها قرار مي گيرد چربي ها هستند. نقش آنها در تامين انرژي در بدن ،ازطريق سوختن در سلول ها يا بافت هاي بدن و نقش ديگر آن در ساخت بافتهاي جديد و رشد ماهي قزل آلا مي باشد.